تکثیر

آدم ها تکثیر می شوند از دو به چهار و  چهار به هشت ...همینطور تصاعدی تا  بی انتها 

و رها می شوند در گوی رنگینی به نام زمین.

آدم ها بی هیچ کنترلی تکثیر می شوند از دو به بی نهایت ..

تکثیر آدم ها دونوع است . تکثیر مثبت پر از میوه های شیرین و مفید و تکثیر منفی پر از میوه های تلخ و مضر

آدم ها مثل گیاهان بی آنکه خود بدانند تکثیر می شوند و بعد ازمدتی معلوم بی آنکه اراده ای داشته باشند، با باد سرد حادثه، با طوفانی ناگهانی از ریشه می خشکند وسیاه می شوند و می میرند..

و دراین میان تنها چیزی که از آدم های تکثیر شونده به جا می ماند  خاطراتی مبهم  از زندگی شان است... خاطراتی که در اثر گذشت زمان تحلیل می رود. کم رنگ می شود و بعد  تمام ! ... دوباره آدم های دیگری جایش را می گیرند. آدم هایی که کره زمین را با تکثیر بی رویه شان از رنگ آبی به رنگ خاکستری تبدیل می کنند. و روزگار آدم های آبی را سیاه می کنند.

من که نتیجه تکثیر همین آدم ها هستم .. هرگز نخواستم  تکثیر کننده باشم و هرگز نخواستم  کره زمین را با تکثیرم خاکستری تر کنم. من تکه ای از آسمانم را آبی نگه داشته ام.. من از تکثیر آدم ها متنفرم ، آنها که  میوه هایشان تلخ  و مسموم است و بوی آدم نمی دهند. رنگشان خاکستری مایل به سیاه است و همیشه بوی جنگ و باروت و دود می دهند.