ایران زخمی من

ایرانی ها به مهربانی و مهمان نوازی معروفند... در هر جای وطن، شمال تا جنوب ،غرب تا شرق که بروی ، در ِهمه ی خانه ها به روی مهمان ها باز است ... ایرانی ها به غیرت معروفند، وقتی اتفاقی برای دوست و آشنا و حتی غریبه ای در گوشه کنار شهر بیفتد ، همه وجودشان می شود تعصب و غیرتی که می تواند کوه را جابجا کند. ایرانی ها به صبوری هم معروفند وقتی هزاربلا و مصیبت را تحمل می کنند به جای ، جازدن و نماندن و فرار ، ماندن تا لحظه آخر و تا ته جاده ی رفتن را انتخاب می کنند.
و حالا ایرانِ من دستخوش اتفاقی است که تا بحال  شاید تجربه نکرده بود. با همه  خاطرات تلخ و شیرینی  که وطن من از انقلاب و جنگ و ترور و بلایای طبیعی و غیرطبیعی دارد، امروز  تلنگر ناشناخته ای خورد  از موجوداتی که حتی بعید می دانم نام آدم بودن هم برازنده قامتشان باشد.
ایران من  امروز عزادار شد. ایران من امروز پر از التهاب و خشم شد، ایران من دوباره  صبوری و مهربانی و عشق را با درد تجربه کرد. ایرانِ من همیشه زنده است . ایران من قرن ها و هزاران سال است که زنده است . ایران من جغرافیای بزرگی است به وسعت همه ی قلبهایی که برایش می تپد. ایران من وطن همیشه سربلند من است.
دوریم اما پر از دردیم ، همدرد  آنها که در قلب اتفاق زخمی شده اند.