کابوس هایی که واقعیت ندارند!

 دیشب دو کابوس پشت هم دیدم ... . در راهروهای بیمارستان ناله می کردیم و پرستار ها سعی می کردند آراممان کنند... برادرم انگار مبتلا به سرطان بود و ما هیج چاره ای نداشتیم به جز گریه کردن. دردناک بود. حداقل برای ما که در واقعیت زندگیمان  دوبار تجربه دردناک سرطان را  داشتیم... بیدار که شدم همه وجودم می لرزید .. خدایا چه اتفاقی ممکن است برای برادرم افتاده باشد آن هم آن ور دنیا ..دوباره که خوابیدم  کابوس بدتری دیدم ... توی هال نشسته بودم که خبرآوردند مامان مرده ... باورم نمی شد مادرم مرده باشد. جیغ می زدم . می خندیدم .. گریه می کردم...انگار دیوانه شده بودم ... حالم وصف نشدنی بود که ناکهان دوباره  به شدت  برگشتم به بیداری .... حالم خوب نبود. دو کابوس پشت سرهم...خدایا  جمعه مان را بخیر کن!

سعی کردم  با هزار دعا و ذکر  دلم را آرام کنم.. غروب که شد داداش زنگ زد ..  باورم نمی شد .. طبیعتا باید فردا زنگ می زد..چون روز تعطیلش شنبه و یکشنبه یود.   اما انگار خوابم داشت  برخلاف کابوس بودنش  خوب تعبیر می شد. چقدر خیالم راحت شد . گفت تعطیلیم. روزهای کریسمس شروع شده  .. وبا همان گوشی نصفه نیمه  تصویری  با مادر حرف زد . مادر با دیدنش کلی گریه کرد و من به خوابم فکر می کردم که چه خوب که خواب بود و واقعیت نداشت . هم مادرم  کنارم بود و هم برادرم داشت از گوشی  به ما لبخند می زد :)