مادر

 امروز وقتی دست های پیر مادرم را گرفتم و او را به درمانگاه بردم و دکتر با نگرانی گفت فشارش  هفده رو دوازده است ، و باید بیشتر مواظبش باشید ، لرزیدم. باور کردم که مادرها  همیشه ماندنی نیستند. ترس برم داشت  که اگر دیگر نفس های مادر را نشنوم و نگاه مهربانش را نبینم ،.. آیا بهانه ای برای زندگی کردن خواهم داشت !؟ وقتی دکتر آزمایش نوشت و گفت برای فردا ببریدش آزمایشگاه ... یکهویی  ترس گنگی به جانم ریخت . آخ اگر مامان نباشد ، بابا را چطور باید نگه داریم ... بابا که نفسش به نفس های مادرم  بند است. بابا که بدون او نمی تواند یک روز دوام بیاورد...

گریه ام گرفته بود  . وقتی قرص زیر زبانی اش را   دادم. تازه یادم آمد چقدر اذیتش کرده ام از همان  وقت تولدم تا الان . . یادم آمد چقدر برای ما زجر کشیده  و سکوت کرده ،  چقدر  بخاطر ما سینه سپر کرده و از ما با چنگ و دندان مراقبت کرده تا بلای جانش شویم؟!

دلم گرفت و اصلا به بعد از او فکر نکردم که تحمل  حتی بدون او بودن را برای یک لحظه ندارم .. او که باز هم در عین مریضی نگران  همه است . نگران خواهرم ، نگران برادرم ، نگران  من ... خدایا مادر حرمت عجیبی دارد از آن حرمت ها که نمی توان به زبان آورد باید حسش کرد...

خدایا مادرم  همه ی زندگی من است.. نگذار  آرامش همه ما که به آرامش او زنجیر شده است  به هم بریزد. خدایا  مراقب مادرم باش.. او که زندگی اش را فدای همه ما کرده است و باز هم بی توقع  ، دوستمان دارد . خدایا  مادرم را به تو می سپارم .